چهل و نهمین سالروز افتتاح بیمارستان شریعتی گرامی باد

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران بیمارستان شریعتی، بیمارستان شریعتی در 23  آذر  1353  به صورت رسمی افتتاح شد. در این مراسم مرحوم پرفسور یحیی عدل که در آن زمان رئیس گروه جراحی بیمارستان بود، به همراه مرحوم دکتر انوشیروان هدایت ،استاد ناصرکمالیان ، مرحوم پرفسور نواب و مرحوم دکتر غفورزاده حضور داشتند. این بیمارستان درآن سال با نام مرکزپزشکی داریوش کبیر به عنوان یک بیمارستان جنرال به ریاست مرحوم پرفسور عاملی،جراح مغز و اعصاب و معاونت دکتر فریدون دواچی، فوق تخصص روماتولوژی و با همکاری چند تن دیگر از اساتید مجرب دانشگاه تهران شروع به کار کرد. مرکز پزشکی درمانی داریوش کبیر در سال های ابتدایی فعالیت شامل آموزشگاه عالی پرستاری بود که ساختمانش اول اسفند 1353 آغاز و سال 1354 تمام شد در همین مرکز دانشجویان پرستاری نیز تربیت می شدند و سال های بعد از آن به عنوان درمانگاه سرپایی به نام درمانگاه شهید داستانی، استفاده شد. همچنین در مرکز پزشکی درمانی داریوش کبیر آموزشگاه بهیاری و واحد پزشکی اجتماعی و مطالعات بهداشتی وابسته بیمارستان امیر کبیر هم فعال بود . سالانه 50 دانشجوی پزشکی کلاس های دوره علوم پایه و بالینی خود را در این مرکز می گذراندند.نخستین بخش های بیمارستان شریعتی شامل قلب، ریه، کلیه، گوارش، روماتولوژی، اعصاب و خون بود که سپس بخش های غدد، جراحی عمومی، جراحی اعصاب ، جراحی کلیه و مجاری ادراری، جراحی زنان و زایمان، ارتوپدی و جراحی فک که وابسته به بخش ارتوپدی بود به آن ها اضافه شدند.

استخدام کادر آموزشی و فوق تخصص هر بخش با این شرط که در شورای گروه امتیاز کافی کسب کند از سوی استادان هر بخش  تعیین می شد. باخرید کتاب های مرجع برای کتابخانه و تجهیزات آزمایشگاهی این واحد ها نیز آماده بهره برداری بودند. بخش رادیولوژی به نخستین دستگاه CT  اسکن مجهز و به همت دکتر حدیدی دستگاه سونوگرافی خریداری شد. واحدهای پشتیبانی از جمله  امور مالی و ادرای، سمعی و بصری، کتابخانه، آزمایشگاه، کارگزینی و خدمات با تعیین مسئول شروع به کار کردند، دو نفر تکنسین و چند نفر عکاس هم جهت آموزش به دانشگاه تهران و دانشکده بهداشت فرستاده شدند چند روز قبل از افتتاح رسمی اتاق مدیران و منشی ها نیز تجهیز و تابلوی اتاق ها نصب شد. هزینه ساخت ساختمان 276 و برای تجهیزات 250 میلیون ریال هزینه شده بود.

به دنبال افزایش نیازهای درمانی، آموزشی، پژوهشی و پیشرفت تکنولوژی، فعالیت های درمانی بیمارستان نیز افزایش یافت  و به دنبال خرید دستگاه ها و استخدام نیروهای جدید ، نیاز به گسترش فضا در مرکز احساس شد به تدریج فعالیت بخش ها توسعه یافت و قسمت های دیگری نظیر درمانگاه شهید و ساختان آزمایشگاه در کنار و سمت راست ، همچنین ساختمان اورژانس و بخش خون ساخته شد ؛ به طوریکه مساحت این بیمارستان به حدود 57762  متر مربع افزایش یافت و بیمارستان به شکل کنونی درآمد.

مرحوم استاد هدایت در خاطراتش می گوید: برای ریاست آن موقع بیمارستان ، پرفسور عاملی انتخاب شد که وی در آن زمان در بیمارستان سینا جراح اعصاب بود. زمانی که وی شروع به راه اندازی مرکز کرد صحبت از این بود که تمام کسانی که برای آنجا انتخاب می شوند تحصیل کرده های خارج باشند. پروفسور عاملی هم از پروفسور عدل خواهش کرد چون شما بیمارستان سینا را ساخته و پرداخته اید و همه بخش ها را راه انداخته اید، تشریف بیاورید به بیمارستان شریعتی در مرکز داریوش کبیر و درآنجا مدیر گروه جراحی و رئیس بخش جراحی عمومی شوید. آن موقع مدیر گروهی مانند حالا نبود که مثلا ارتوپدی گروه خودش را داشته باشد بلکه یک گروه جراحی بود که آن‌هم مدیرش پروفسور عدل بود. ایشان وقتی به این مرکز آمد تمام رشته های جراحی مثل جراحی اعصاب، اورولوژی، جراحی قفسه صدری و جراحی عمومی همه جزء گروه جراحی بودند.
پروفسور عدل برای ریاست گروه به مرکز آمد و پروفسور عاملی از وی خواست یک نفر از شاگردان اش را معرفی کند تا بتواند در کارها و برای اداره بخش جراحی و کارهای گروه چون ایشان گرفتاری زیاد داشت، کمک کند. پروفسور عدل لطف کرد و بنده را انتخاب کرد که به آنجا بروم.
من و دکتر غفور زاده متخصص بیماری های زنان و زایمان که انسان بی نظیری بود و دکتر عاملی که تنها اعضای تحصیل کرده ایران بودیم کار را آغاز کردیم.
بالاخره در آذرماه سال 1353 بیمارستان افتتاح شد. ما برای خرید همه وسایل، تخت و تشک و هر چیزی که شما فکر کنید کمک کردیم. زمانی که بیمارستان افتتاح شد پروفسور عدل رئیس بود بنده هم به  معاونت ایشان کارها را اداره می کردم. در آن زمان مدیرگروه بیش از۲ دوره نمی توانست مدیر باشد و بعد از آنکه دو دوره پروفسور عدل به اتمام رسید، قرعه مدیر گروهی به نام بنده افتاد و با رای اعضای هیات علمی به عنوان مدیرگروه انتخاب شدم.